Zelfkastijding
De afgelopen maanden heb ik hard gewerkt aan de restyling van Pakje Monster en Pakje Droomhuis, zodat ze zichzelf beter zouden verkopen. Waarom? Dat lees je in het verhaal Een creatieve en aansprekende verpakking. De keuze is uiteindelijk gevallen op een bruin kartonnen driehoekskoker voor Pakje Monster en een schoenendoos voor Pakje Droomhuis. Groot voordeel van deze dozen is dat ze direct van pas komen bij het knutselen van een monster of droomhuis. Maar zo gemakkelijk als ik de juiste dozen gevonden had, zo moeilijk vond ik het om de wikkel eromheen te ontwerpen. Een van de mensen die met me heeft meegedacht over de verpakking van Pakje Monster is Endeke Huisman, de dame achter Penong concept and design. Andere mensen die ik mijn idee liet zien waren enthousiast. Alleen Endeke niet…. Met angst en beven opende ik haar mails, want iedere keer weer had ze nieuwe op- en aanmerkingen op mijn ontwerp. Maar het was het zeker waard: zonder Endeke was Pakje Monster nooit zo mooi geworden!
De winkel in
Toen ik eenmaal tevreden was over de verpakking, vond ik het tijd om de proef op de som te nemen. Ik ben bij een aantal winkels langsgegaan en heb aan de eigenaar gevraagd wat hij of zij van de producten vond. De eerste was Made for Me by Das Glück. Trillend stapte ik binnen. Judith was zo lief me een glaasje water en een stukje chocolade aan te bieden. Ze was enthousiast over mijn pakketten en besloot dat Pakje Plezier helemaal zou passen bij Das Glück. (Kan niet missen met die naam…) Door naar Klein beginnen, ook daar mocht ik spullen komen brengen. Bij Zigt Sieraden – waar ik een kettinkje kwam ophalen – raakte ik aan de praat met Neeltje. Zij wilde wel 2 droomhuizen voor haar dochters. Een mooie oogst voor een fietsrondje.
Money, money, money
Het was een leerzame middag. Ik heb veel wijze raad gekregen van winkeliers, ook van diegene die mijn producten niet gaan verkopen. Bij 2 winkels wilden ze Pakje Plezier namelijk best verkopen, als ik de inkoopprijs zou verlagen. Voor speelgoed schijnt 2.4 een redelijk standaard formule te zijn. Oftewel: als een product voor 24 euro in de winkel ligt, gaat er 10 euro naar de winkelier en 5,04 euro naar de belasting. Dan blijft er dus 8.96 over de producent. En als je dan bedenkt dat de materiaalkosten – om over de uren nog maar te zwijgen – hier nog vanaf moeten…. Dit is misschien lonend voor grote merken, alleen niet voor een klein bedrijf. Gelukkig zijn er ook winkeliers die genoegen nemen met een lagere marge als ze een product graag willen verkopen en het afkomstig is van een klein bedrijf. Soms kopen ze producten in. Het risico ligt dan bij de winkelier. Dit is precies de reden dat anderen alleen zaken doen ‘in consignatie’. Als maker mag je dan je spullen neerleggen in de winkel. Wordt het niet verkocht? Mag je je spullen kopen ophalen. Je gaat pas iets verdienen als je spullen verkocht worden.
Het resultaat van de winkelverkoop?
Ondertussen ligt Pakje Plezier in 8 winkels in Rotterdam. De vraag is nu of klanten de knutselpakketten oppakken en daadwerkelijk aanschaffen. De eerste berichten zijn goed. Bij Made for Me, waar de producten nu een krappe maand te koop zijn, ben ik al nieuwe voorraad gaan brengen. Errrug fijn! Bij winkels waar de knutselpakketten al langere tijd te koop zijn, zoals bij Ver van Hier, is de interesse toegenomen. (En niet alleen vanwege de feestdagen) Donderdag kwam ik met een lege auto terug. Georgette, Christine en Folco waren enthousiast. Donderdag rijd ik opnieuw langs bij ze langs, want ze hebben meer ingekocht dan ik ‘s ochtends had durven dromen….
Weet jij nog een winkel waar Pakje Plezier zou passen? Fijn als je me dit laat weten!